Rozdział 35 - "Tak, sir." Część 1.

Przepraszam, musiałam go podzielić, po prostu nie dałam rady, na prawde jest mi przykro.
Druga część we wtorek, a rozdział 36 na następny łikend, okej? :)

Zapraszam was na konto @frostbitepl na twitterze, pojawiają się tam spojlery nowych rozdziałów i wiele innych informacji.

- Możesz w to uwierzyć? - mruknęła Victoria, kiedy wślizgnąłem się do łóżka obok niej.
- W co?
- Jeszcze tylko pięć dni. - uśmiechnęła się szeroko i przytuliła się do mojej klatki piersiowej, a ja objąłem ją ramieniem.
- Tylko pięć dni. - odpowiedziałem cicho.
- To całe planowanie jest strasznie stresujące. Ale warto.
- Wiem. - uśmiechnąłem się.
- Więc, zadzwoniłam w końcu do torciarza i zmieniłam kilka kolorów.
Torciarz. Wyszczerzyłem się.
- To dobrze.
Victoria spojrzała na mnie z konsternacją.
- Co jest? Cały dzień zachowujesz się jakoś dziwnie.
Uśmiechnąłem się.
- Po prostu nie oczekiwałem, że ożenię się tak szybko.
Zmarszczyła czoło, a ja szybko chwyciłem ją za policzek.
- To lepiej brzmiało w mojej głowie. - mruknąłem.
- Czy Pana Malika obleciał strach?
- Oczywiście, ze nie. - pocałowałem ją w policzek, usta, a następnie obcałowałem całą jej twarz, dopóki nie zaczęła mnie od siebie odpychać.
- Przestań. - zachichotała.
Kocham ten dźwięk.
- Chcę się pobawić. - wyszeptałem do jej ucha.
Powoli wczołgałem się na nią, opierając się na łokciach, by skupić na nich moją wagę.
Pochyliłem się i pocałowałem jej wydęte usta. Wsunąłem rękę pod poduszkę, wyciągając spod niej kajdanki, które ukryłem specjalnie dla tego scenariusza.
Odwróciłem jej uwagę, całując ją po szyi, niepostrzeżenie chwytając ją za dłoń i spinając jej nadgarstek. Spróbowała się odepchnąć.
- Dobiliśmy umowy, pamiętasz? - uniosłem brew na jej wyczekującą minę.
Uświadomiła sobie wszystko z mrugnięciem oka.
- Basen?
Kiwnąłem głową.
- Kurwa. - przeklęła pod nosem.
- Więc, co powiesz kotuń? - pocałowałem ją, powodując, że pożądanie zaczęło we mnie wzrastać.
Chwyciłem jej dolną wargę pomiędzy zęby i odsunąłem się, patrząc na nią.
Jej oczy były zamknięte, a kiedy je otworzyła, pożądanie wypełniło jej oczy.
- Chcesz się pobawić?
- Tak, sir.
- To nasz ostatni seks jako para. - mruknąłem pomiędzy pocałunkami. - Bo jutro mnie zostawisz.
Uśmiechnęła się.
- To lepiej zróbmy to godnie, Panie Malik.
- Kiedy będziesz w Yorku. - urwałem i pocałowałem jej policzek. - Chcę, żebyś o mnie myślała.
Wyszczerzyłem się i przesunąłem jej głowę, by pocałować ją w szczękę, szyję i pod obojczykiem.
- Chcę, żebyś myślała o rzeczach, które mógłbym ci zrobić.
Wzdrygnęła się, kiedy poczuła moje usta na swojej skórze. Dmuchnąłem delikatnie i ją pocałowałem.
- Chcę, zebyś pamiętała ile przyjemności mogę zapewnić ci swoim językiem. - wessałem się w jej skórę, przez co się zaczerwieniła, a ja się uśmiechnąłem. - Masz na sobie za dużo ciuchów, kotuń.
Całe szczęście, że miała na sobie jedną z moich luźniejszych koszulek. Nie przykułem jej jeszcze do łóżka, więc zrobiłem to co musiałem w tym momencie.
Chyba może to mieć.
Te skąpe majtki też przejdą.
Uniosłem się, by klękać na kolanach, wywaliłem pościel za łóżko i rozszerzyłem jej nogi.
Spojrzała na mnie z oczekiwaniem, a ja powoli pochyliłem się w stronę jej pulsującego centrum. Objąłem jej uda tak, żeby jej nogi opierały się o moje ramiona. Przycisnąłem nos do szczytu jej ud, a jej nogi się zacisnęły.
Zamknąłem oczy i wąchałem jej słodki, piżmowy zapach.
Jest coś takiego w kobiecych częściach co zawsze mnie podnieca.
W sumie to wszystko mnie podnieca, ale nie narzekam.
Ale Victoria ma w sobie coś innego i kurwa, jak ja to kocham.
- Pachniesz tak dobrze kochanie... - wyszeptałem.
Spojrzałem na Victorię, mając nos przyciśnięty do jej kobiecości. Przegryzła wargę, a na jej policzkach namalowały się różne odcienie czerwieni. Zamknąłem oczy i powoli zaczynałem odczuwać jej wilgotność przy moich ustach.
Moja cierpliwość znacznie osłabła, ale nie zamierzałem się poddać. Nie ma kurwa mowy.
Uniosłem się, by klęczeć i popchnąłem ją na łóżko, by ją pocałować. Za każdym razem - waha się, po tym jak zrobiłem jej dobrze, ale i tak ulega moim ustom i zaspokaja mnie pocałunkami.
Ku mojemu niezadowoleniu, mój kutas naprężył się i uwierał mnie w spodniach, a nawet nie skończyłem gry wstępnej.

_

To wesele zdaje się nadchodzić szybciej niż przewidywałem. Dni lecą i lecą, i wychodzi na to, że będę związany za dwa dni.
Moja głowa pulsowała przez wczorajszy kawalerski, który organizował James i kurde musze przyznać - James wie jak imprezować.
Rodzina Victorii z Ameryki zaczęła się już zbierać w Londynie i wyjeżdżają do hotelu w Yorku. Zarezerwowałem tam kilka miejsc dla tych, którzy musieli zostać.
Victoria była w Yorku, zajmowała się swoją rodziną i ogarniała pozostałe rzeczy odnośnie ślubu, a ja zamierzałem spotkać się z Yaserem, zaraz po tym, jak skończę swoje spotkanie.
Byłem bardziej rozproszony tym błyszczykiem, który mała na zębach moja klientka i nie mogłem skupić się na tym, co mówi. Odchrząknąłem, wstałem i uścisnąłem jej dłoń by sfinalizować umowę, na którą już troche czekałem.
- To przyjemność robić z panią interesy, pani Murphy. - uścisnęliśmy sobie dłonie, a ja obszedłem biurko dookoła, zamierzając otworzyć jej drzwi.
Pożegnaliśmy się i zamknąłem za nią drzwi, zerkając na zegarek.
Nie widziałem Victorii trzy dni i za nią tęskniłem.
Nie było jeszcze takiej nocy, żebym nie miał koszmarów. Victoria jest jedyną rzeczą, która je powstrzymuje.
Wyciągnąłem telefon z kieszeni i pozbierałem swoje gówna. Usłyszałem głos sekretarki i zmarszczyłem czoło, a potem w końcu usłyszałem jej głos.
- Już zaczynałam myśleć, że nie zadzwonisz. - cudowny glos mojej przyszłej żony napłynąłdo mojego ucha i nagle zniknęło wszystko to, co mnie martwiło, mimo, że nie byłem tego świadom.
- Przepraszam skarbie, byłem zajęty. - powiedziałem i zabrałem  moją teczkę.
- O której tu będziesz? Tęsknię za tobą.
- Może dziś wieczór. Dostałaś prezent?
- Tak. - usłyszałem jak się uśmiecha. - Kolczyki są przepiękne Zayn, dziękuję. Czemu będziesz wieczorem, a nie teraz jak planowałeś?
- Zamierzam spotkać się z Yaserem i spróbować znowu go przekonać. Myśli, że spotkamy się w interesach. - przewróciłem oczami, a ona westchnęła.
- Powodzenia. - powiedziała.
I tak oboje wiemy, że trzeba więcej niż słów, żeby przekonać tego skurwiela, ale mogę to dla niego zrobić.
- Myślisz, że przyjdzie?
- Nie wiem. - westchnąłem.
- Trzymam za ciebie kciuki, skarbie.. - jej głos się urwał przez jakiś hałas w tle. - Muszę iść, mój mały kuzyn właśnie przewrócił jeden ze słoików.
Uśmiechnąłem się i ruszyłem w stronę winy.
- Okej, kocham cię.
- Ja ciebie bardziej. - powiedziała delikatnie.
- Nara, maleńka. - uśmiechnąłem się zadziornie i schowałem telefon do kieszeni, biorąc głęboki oddech, kiedy winda się otworzyła na parterze.
To zaskakujące, ale zobaczyłem mojego ojca rozmawiającego przez telefon przy wejściu. Wziąłem głęboki oddech i podszedłem do niego.
Właściwie to nie poznał mnie, kiedy mnie zobaczył.
Kontynuował rozmowę, wychodząc na zewnątrz, przez co mój gniew wzrósł.
Ale miałem to pod kontrolą, bo przez te antydepresanty mam nudności.
I z tymi i z tamtymi antydepresantami, zajęło im miesiąc, żeby zacząć działaś.
I tak dalej czuję te depresje i epizody, które czułem wcześniej, ale teraz to nie ma tak dużego rozmiaru. Ale wiem, że to we mnie gdzieś siedzi. To dalej wpływa na moje niezadowolenie.
Yaser skończył gadać przez telefon, a ja nie zamierzałem nic mówić, po prostu wsiedliśmy do auta.
Nie minęło nawet dziesięć minut, a już się ignorujemy.
Przez całą podróż panowała cisza i zaczynałem żałować, że go poprosiłem.
Kiedy przyjechaliśmy do kawiarni, wprowadziłem go we wszystko, co działo się z firmą. Budynek w Irlandii dalej jest w robocie, tak jak i ten w Nowym Jorku.
- Słyszałem, że budujesz dla siebie dom. - zaczął nowy temat, kiedy kelner przyniósł jego danie.
Ah, a dom, który kupiłem dla Victorii też jest w budowie.
Jego danie wyglądało na prawdę dobrze, a ja nic nie zamówiłem, w sumie tylko dlatego, że jestem zbyt zdenerwowany, by cokolwiek zjeść.
- Dasz radę budować to wszystko na raz?
No kurwa.
- Tak.
Na dzień dzisiejszy, powinni skończyć ten dom w maju przyszłego roku.
Victoria nie ma o tym pojęcia i nie chcę, by się dowiedziała, dopóki się nie przeprowadziły. I byłem tym swego rodzaju podekscytowany. Wydaje się, że to złe, żeby facet był "podekscytowany", to brzmi trochę gimbusowo.
Nie to co ja.
- Dam radę.
- Jeśli to gdzieś niedaleko Knightbridge...
Przewróciłem oczami.
- Nie. Nie jest niedaleko.
- To gdzie?
- Mayfair. Do firmy jest blisko.
- Mayfair to niedaleko do Knightsbridge.
Do Hyde Parku też.
Wzruszyłem ramionami.
To, że masz problem z Arabami, nie znaczy, że ja mam.
Knightsbridge to prawdopodobnie najbogatsza dzielnica, usiana ludźmi z Bliskiego Wschodu, którym Yaser sprzedawał samochody. Sprzedawał bardzo, ale to bardzo drogie sportowe auta, na szczycie systemu branży transportowej.
Biorąc pod uwagę, że jego nazwisko jest arabskie, nie ufa już nikomu w Knightsbridge.
Sultan, jego bliski przyjaciel, zdradził go raz. Wiem, bo podsłuchałem ich nocną rozmowę na imprezie, kiedy miałem 17 lat.
Pamiętam tą rozmowę dość dokładnie.
Sześć lat później, a on trzyma dla siebie to gówno, przeciwko swoim braciom.
Tak jak to było ze mną, ze swoim własnym synem - nawet jeśli nie przez więzi krwi, to i tak jest moim ojcem. Nic nie zmieni tego, że adoptował mnie razem z Trisha.
I tak, kochał mnie, tak jak ojciec powinien kochać syna.
I moje jedyne pytanie to - czy to wciąż tam jest?
Czy jego to w ogóle kurwa obchodzi?
Czy kiedykolwiek będzie obchodziło?
Zrobiłem już wszystko, żeby znowu mnie zaakceptował, ale i tak dalej jestem tylko rozczarowaniem.
Przepraszałem już milion razy, ale z tego co widzę, to i tak za mało.
Kiedy rozmowa na temat firmy się skończyła, próbowałem zacząć temat zaproszenia.
Moje ręce trzęsły się ze zdenerwowania.
- Tato, minął miesiąc, i nawet jeśli mam wesele za dwa dni to i tak chcę, żebyś przyszedł.
Spojrzał na mnie, upewniając się, czy nie żartuję.
- Załatwiłeś intercyzę?! - powiedział agresywnie, jedząc sałatkę.
Mrugnąłem.
- Nie..
- To ją załatw. - prychnął.
Pokręciłem głową.
- Tato. Chcę, żebyś przyszedł na mój ślub. Proszę.
Uniosłem brew, a moja nadzieja wzrosła chyba troche za bardzo.
Duże nadzieje szybko upadają.
Znam to aż za dobrze, bo jestem bipolarny.
Yaser oparł się o stół, pochylając się, a kiedy się odezwał, jego ton był niski.
- Wolałbym się położyć we własnej trumnie niż patrzeć, jak żenisz się z zachłanną kurwą.
Mrugnąłem kilka razy, żeby doszło do mnie to, co powiedział.
Moje palce zaczęły powoli zginać się w pięść. Mój gniew wzrósł, i zacząłem widzieć na czerwono, kiedy jego słowa na temat mojej narzeczonej zaczęły powtarzać się w mojej głowie.
Wstałem gwałtownie, uderzając pięściami o stół, przez co wszyscy ludzie w restauracji spojrzeli na mnie w szoku.
W pomieszczeniu zapadła cisza, a ja się na niego gapiłem.
Spokojnie, Zayn, spokojnie.
- Mam nadzieję, że twoje życzenie się spełni. Mam serdecznie dosyć twojego braku dojrzałości. Poprosiłem o jedną rzecz. Poprosiłem, żebyś przyszedł na mój ślub i nie mogłeś zrobić nawet tego. Od teraz trzymam się mojej obietnicy.
Zacisnąłem usta.
- Kiedy Victoria i ja będziemy mieli dzieci, lepiej pomyśl dwa razy, zanim położysz na nich palec. Do tej pory, trzymaj się kurwa z dala ode mnie i mojej rodziny.
Opuściłem kawiarnię ze wzrokiem wszystkich ludzi.

_____

A w ogóle!
Jak tam średnie? Są same paski? Jakie plany na wakacje? :D
Jestem teraz w Krakowie z bojfrendem na wycieczce, dlatego taka obsuwa z rozdziałem, jeszcze raz przepraszam.
Co, oprócz Wawelu czy Kazimierza polecacie tu zwiedzić? Znacie jakieś super ekstra ciekawe miejsca, dobre restauracje? :D
Marta :)